افتخار آدمی بر پیروز شدن نیست، بر تسلیم نشدن است

دوراندو پیتری، مـشهورترین دونده ماراتون تاریخ کشور ایتالیاست. او عمده شهرت خود را از مسابقات المپیک سال 1908 لندن دارد که سرنوشت دراماتیکی برای او داشت.

پیتری 23 ساله در جولای 1908 و در جـریان مسابقات المپیک، رقابت خود را با 56 ورزشکار دیگر از سایر نقاط دنیا در ساعت 2:33 بعد از ظهر آغاز کرد. در آن زمان، مسافت مسابقه دوی ماراتون المپیک، 42.2 کیلومتر بود. دوراندو، مسابقه را خوب آغاز نکرد. اما در کیلومترهای پایانی با تحمل فشار بسیار بالا توانست از همه حریفان پیشی بگیرد. تنها دو کیلومتر دیگر تا پایان باقی مانده بود. دو کیلومتر پایانی در داخل استادیوم بود و او پس از ورود به استادیوم، مسیر اشتباه را در پیش گرفت.

داوران مسابقه او را متوجه اشتباهش کردند. او که از خستگی و دهیدراسیون (نوعی بیماری بسیار خطرناک که بر اثر کم آبی به شخص مستولی می شود) شدید در آن لحظه رنج می برد در هنگام تغییر مسیرش به سمت مسیر درست، بر زمین افتاد. او به کمک داوران و در مقابل دیدگان 75 هزار تماشاگر از زمین بلند شد. او تا رسیدن به خط پایان، 4 بار دیگر بر زمین افتاد که هر چهار بار، داوران به او در بلند شدن کمک کردند.

او بالاخـره از خط پایان عبور کرد و فاتح طلای المپیک شد. او که تمام مسیر را در زمان 2 ساعت و 44 دقیقه دویده بود، بر اثر خستگی مفرط، 10 دقیقه زمان مصرف کرد تا 350 متر پایانی را نیز سپری کند. "جانی هایس"، دونده آمریکایی توانست دومین نفری باشد که از خط پایان عبور می کند. تیم آمریکا دقیقا پس از پایان، شکایتی را به هیئت داوران مسابقات دادند که کمک داوران در بلند کردن دوراندو از روی زمین را خطا می دانستند. شکایت آنها مورد موافقت قرار گرفت و دوراندوی جوان با وجود تلاش فراوان، از دور رقابتها حذف شد و حتی مدال نقره نیز به او نرسید.

دوراندوی جوان تا 3 سال پس از رویداد، دویدن را ادامه داد و جوایز فراوانی کسب کرد. او سپس دیگر مسابقه نداد و در نهایت در 56 سالگی و بر اثر حمله قلبی درگذشت.

عکس بالا، لحظه رسیدن او به خط پایان را نشان می دهد.