آیا اهل سنت منی و خون و شراب را نجس نمی دانند!

ایشان مانند ما جز در موارد معدودی خون و شراب را نجس می دانند و نجس دانستن آنها جزو ضروریات دین است.

اما در مورد منی ایشان فتوا به عدم نجاست آن داده اند :

 در پاورقی کتاب الفقه علی المذاهب الأربعة این چنین آمده است :

الشافعیة : قالوا بطهارة منی الآدمی حیا و میتا ؛ إن خرج بعد استکمال السن تسع سنین ؛ ولو خرج علی صورة الدم إذا کان خروجه علی هذه الحالة من طریق المعتاد ؛ و إلا فنجس ؛ ودلیل طهارته ما رواه البیهقی من أنه صلی الله علیه وسلم سئل عن المنی یصیب الثوب فقال ما معناه : إنما هو کالبصاق أو کالمخاط. ..

الحنابلة : قالوا إن منی الآدمی طاهر إن خرج من طریقه المعتاد ؛ دفقا بلذة بعد استکمال السن تسع سنین للأنثی وعشر سنین للذکر ؛ ولو خرج علی صورة الدم ؛ واستدلوا علی طهارته بقول عائشة رضی الله عنها : کنت أفرک المنی من ثوب رسول الله صلی الله علیه وسلم ثم یذهب فیصلی فیه. ..

الفقه علی المذاهب الاربعة ج 1 ص 13 مبحث اعیان النجسة وتعریف النجاسة

شافعیان می گویند : منی انسان چه زنده و چه مرده پاک است ؛ اگر بعد از تمام شدن نه سالگی بیرون آید ؛ حتی اگر به صورت خون باشد ؛ البته اگر بیرون آمدن منی در این حالت از راه معمول باشد ( نه از راه های غیر معمول ) ؛ و گرنه نجس است ؛ و دلیل طهارت آن روایتی است که از بیهقی نقل شده است که از رسول خدا صلی الله علیه ( وآله ) وسلم در مورد منی که به لباس رسیده است سوال کردند ؛ پس چنین مضمونی فرمودند که : آن مانند آب دهان یا بینی است. ..

حنبلیان می گویند : منی انسان پاک است اگر از راه عادی و به سبب لذت و بعد از تمام شدن نه سالگی در دختران و ده سالگی در پسران بیرون آید ؛ حتی اگر به صورت خون بیرون آید ؛ و برای طهارت آن به کلام عائشه استدلال می کنند که گفت : من منی را از روی لباس رسول خدا می سائیدم، سپس حضرت به نماز می رفتند و در همان لباس نماز می خواندند !!!

مرحوم سید مرتضی در کتاب خویش الانتصار می فرمایند :

حکم المنی : ومما تفردت به الإمامیة القول بأن المنی نجس لا یجزئ فیه إلا الغسل، لأن أبا حنیفة وإن وأفقه فی نجاسته فعنده أنه یجزئ فرک یابسه، والشافعی یذهب إلى طهارته. فأما ما حکی عن مالک من أنه یذهب إلى نجاسته ویوجب غسله فلیس ذلک بموافقة للشیعة الإمامیة على الحقیقة، لأن مالکا لا یوجب غسل جمیع النجاسات وإنما یستحب ذلک، والإمامیة توجب غسل المنی فهی منفردة بذلک. وقد استوفینا أیضا الکلام على هذه المسألة فی مسائل الخلاف ورددنا على کل مخالف لنا فیها بما فیه کفایة، ودللنا على نجاسة المنی بقوله تعالى :

وینزل علیکم من السماء ماء لیطهرکم به ویذهب عنکم رجز الشیطان (سوره انفال آیه 11)

وروی فی التفسیر أنه جل ثناؤه أراد بذلک أثر الاحتلام.

الانتصار، ص 96، باب حکم المنی.

حکم منی :

از فتاوایی که مخصوص شیعه است، نظر ایشان در مورد نجاست منی است که جز با شستن از بین نمی رود ؛ زیرا ابو حنیفه اگر چه نجاست آن را قبول دارد اما به نظر وی با ساییدن خشک شده آن، نجاست بر طرف می شود ؛ و شافعی نیز آن را پاک می داند ؛ اما نظری که از مالک نقل شده است که او آن را نجس می داند و در مورد آن شستن را لازم می داند نیز موافق با نظر شیعه نیست ؛ زیرا او در هیچ یک از نجاسات شستن را واجب نمی داند ؛ بلکه شستن را مستحب می داند ؛ اما شیعه شستن آن را واجب می دانند ؛ و ما بحث رادر این مساله در مسائل خلاف آورده و نظر مخالفین را با ادله کافی رد کرده ایم ؛ و از آن جمله آیه قرآن است که می فرماید :

بر شما از آسمان آبی فرو فرستادیم تا شما را بدان پاک گردانیم و از شما پلیدی شیطان را ببریم.

و در تفسیر این آیه روایت شده است که مقصود خداوند از این آیه اثر احتلام ( منی ) است.

روایت اشاره شده در کلام ایشان در کتب اهل سنت از جمله کتاب ذیل آمده است :

أحکام القرآن ( للجصاص ) : ج 3 ص 46.