شعر طنز نامه لیلی به مجنون

 

باید رفت...

آهـای شاه پرک ها، زمان رفتن است باید رفت

 زندگی گرگ های خفته ی مجنون دارد باید رفت

 دل بستن کافی است توشه بردار باید رفت

 سالها انتظار بی ثمر کافـی است باید رفت

 تک درخت نارون منتظر است باید رفت

 بوی نمور گور گرفته خاطرات کهنه باید رفت

 حذف عشق در نهان خانه دل کن چرا که باید رفت

شوق پروازمان در رویاء سوخت اما باید رفت

 همنشین بره گشتیم گرگ مان کرد پس باید رفت

  باید رفت!

.

.

.

  باید رفت

دیوونه کیه؟ عاقل کیه؟ شعر و صدای حسین پناهی

 

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‎کند با صدای شهریار

 

حال همه ما خوب است، اما تو باور نکن!

سلام!
حال همه‌ی ما خوب است
ملالی نیست جز گم شدنِ گاه به گاهِ خیالی دور،
که مردم به آن شادمانیِ بی‌سبب می‌گویند
با این همه عمری اگر باقی بود
طوری از کنارِ زندگی می‌گذرم
که نه زانویِ آهویِ بی‌جفت بلرزد و
نه این دلِ ناماندگارِ بی‌درمان!

تا یادم نرفته است بنویسم
حوالیِ خوابهای ما سالِ پربارانی بود
می‌دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه‌ی باز نیامدن است
اما تو لااقل، حتی هر وهله، گاهی، هر از گاهی
ببین انعکاس تبسم رویا
شبیه شمایل شقایق نیست!

راستی خبرت بدهم
خواب دیده‌ام خانه‌ئی خریده‌ام
بی‌پرده، بی‌پنجره، بی‌در، بی‌دیوار … هی بخند!

بی‌پرده بگویمت
چیزی نمانده است، من چهل ساله خواهم شد
فردا را به فال نیک خواهم گرفت
دارد همین لحظه
یک فوج کبوتر سپید
از فرازِ کوچه‌ی ما می‌گذرد
باد بوی نامهای کسان من می‌دهد

یادت می‌آید رفته بودی
خبر از آرامش آسمان بیاوری؟
نه ری‌را جان
نامه‌ام باید کوتاه باشد
ساده باشد

بی حرفی از ابهام و آینه،
از نو برایت می‌نویسم
حال همه‌ی ما خوب است

اما تو باور نکن!

عصر تازه...

با من بمیر عشق...

زندگــی